Dolomites

Λίγα λόγια για τους Δολομίτες: Οι Δολομίτες είναι μία από τις πιο γνωστές και εντυπωσιακές οροσειρές του κόσμου με χαρακτηριστικό και ιδιαίτερα έντονο ανάγλυφο. Ανήκουν στις νότιες Άλπεις καταλαμβάνοντας μία μεγάλη περιοχή στη Β-ΒΑ Ιταλία (νότιο Τυρόλο). Αλλά και οι Δολομίτες χωρίζονται σε επιμέρους τομείς (sectors), όπου καθένας από αυτούς αποτελείτε από ορεινούς όγκους. Πήραν την ονομασία τους από τον Deodat de Dolomieu, Γάλλο γεωλόγο και ορυκτολόγο, ο οποίος το 1789 έκανε ένα ταξίδι σε αυτούς. Τότε συνειδητοποίησε ότι το πέτρωμα που αποτελούσε αυτά τα βουνά διέφερε από τον τυπικό ασβεστόλιθο. Το νέο αυτό ορυκτό ονομάστηκε Δολομίτης και κατόπιν και ολόκληρη η οροσειρά προς τιμή του γάλλου επιστήμονα. Η ονομασία ωστόσο είναι παραπλανητική, μιας και ο ασβεστόλιθος υπερτερεί και τον συναντάμε σε πάρα πολλές περιοχές της οροσειράς. Επίσης στη Marmolada και το Latemar υπάρχουν και ηφαιστειογενή πετρώματα. Η ψηλότερη κορυφή είναι η Punta Penia με υψόμετρο 3343μ. και ανήκει στη Marmolada, ενώ υπάρχουν άλλες 25 άνω των 3000 μέτρων. Σημαντικότερες είναι οι: Antelao, Tofana, Sorapis, Crystallo, Civetta, Sassolungo, Gran Vernel, Piz Boe, Pelmo, Sass Rigais, Rosengarten. Οι Δολομίτες φιλοξενούν μερικές εντυπωσιακές ορθοπλαγιές, όπως η νότια της Marmolada (περίπου 2000μ), Η βόρεια όψη του Sassolungo ορθώνεται στα 1500 μέτρα, ενώ η ΒΔ όψη του Civetta στα 1200 μέτρα. To 2009 οι Δολομίτες εντάχθηκαν στη λίστα των μνημείων της Unesco

Σχετικά με τη δημιουργία των Δολομιτών: Ένα ταξίδι στο γεωλογικό χρόνο

Τι είναι η Via Ferrata:

Είναι μία εξοπλισμένη διαδρομή με συρματόσχοινο πακτωμένο στο βράχο κατά διαστήματα, σιδερένια σκαλιά αλλά και ολόκληρες σκάλες, γέφυρες και τούνελ, όπου αυτά χρειάζονται. Πρωτοεμφανίστηκαν στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο από την ανάγκη των Ιταλών να βρούνε καταφύγιο στα βουνά των Δολομιτών σκάβοντας τούνελ και εξοπλίζοντας ζωνάρια ή κατακόρυφα βράχινα σημεία. Ακόμα και σήμερα υπάρχουν εμφανή τα απομεινάρια του πολέμου στα βουνά αυτά. Έπειτα ο ορειβατικός κόσμος άρχισε να περπατάει σ αυτά τα "μονοπάτια από συρματόσχοινο" και ο τουρισμός να αναπτύσσεται ολοένα και περισσότερο. Έτσι με τη συνδρομή του Club Alpino Italiano, τοπικών ορειβατικών συλλόγων και αναρριχητών οι διαδρομές αυτές συντηρήθηκαν και εξοπλίστηκαν. Χάρη σε αυτές τις ενέργειες ολοκληρώθηκε ένα καλά οργανωμένο δίκτυο από via ferrata, το οποίο εξελίσσεται διαρκώς, δίνοντας πρόσβαση στον πεζοπόρο/ορειβάτη να πάει σε σημεία που αλλιώς θα ήτανε αδύνατο.

Εξοπλισμός

Για τις εξειδικευμένες αυτές διαδρομές θα χρειαστούμε σίγουρα κράνος μιας και λιθοπτώσεις συμβαίνουν κυρίως από άτομα που προπορεύονται, μποντριέ με το ειδικό ferrata kit (αυτασφάλειες/καραμπίνερ/αποσβεστήρας πτώσης) και γάντια για προστασία από τα συρματόσχοινα. Σε κάποιες ferrata λόγω των τούνελ απαραίτητος είναι και ο φακός κεφαλής. Αρχές καλοκαιριού ανήλια σημεία μπορεί να κρατάνε χιόνι οπότε πιθανό να χρειαστούν πιολέ/κραμπόν, ενώ σε κάποιες άλλες περιπτώσεις ίσως χρειάζεται ένα μικρό σχοινί.

Βαθμός δυσκολίας

Ο βαθμός δυσκολίας εξαρτάται από παράγοντες όπως:

Μήκος συρματόσχοινου
Καθετότητα
Εκτεθειμένα σημεία με ή χωρίς συρματόσχοινο
Χαλαρό συρματόσχοινο
Υψομετρική διαφορά που καλύπτει
Χρόνος πρόσβασης/επιστροφής για τη ferrata
Υψόμετρο που κινείται
Προσανατολισμό
Χρήση πιολέ/κραμπόν

Κλίμακες δυσκολίας

Υπάρχουν δύο κλίμακες που έχουν επικρατήσει, η Fletcher/Smith και η Hofler/Werner. Η πρώτη δηλώνει τη δυσκολία με έναν αριθμό και ένα γράμμα. Οι αριθμοί πάνε από το 1 (πιο εύκολη) μέχρι το 5 και έχουν να κάνουν με την τεχνική δυσκολία της ferrata, ενώ το γράμμα από το Α μέχρι το C και έχει να κάνει με τη σοβαρότητα της διαδρομής (μήκος, υψόμετρο, πρόσβαση).

Η άλλη κλίμακα έχει μόνο γράμματα από το Α στο G για τις πιο σοβαρές, συνδυάζοντας τεχνική δυσκολία και σοβαρότητα σε έναν αριθμό. Υπάρχουν ωστόσο και κλίμακες σε Ιταλία, Αυστρία και Γερμανία, ενώ υπάρχει και η διεθνής κλίμακα της UIAA.

Καταγραφή Via Ferrata διαδρομών

Tofana group