Turtle cave, Σαραντάπορος, Ήπειρος

 Το Turtle cave είναι βάραθρο που βρίσκεται στην περιοχή του Σαραντάπορου ποταμού στα σύνορα Ελλάδας-Αλβανίας. Για να το προσεγγίσουμε θα χρειαστεί πεζοπορία προς την κορυφής της καρστικοποιημένης ράχης. Ανηφορίζουμε ήπια σε ξεκάθαρο μονοπάτι και μετά 30 λεπτά θα αντικρίσουμε την εντυπωσιακή δολίνη. Μάλιστα πέρα από το  βάραθρο της Χελώνας μέσα στη δολίνη υπάρχουν ακόμα άλλα δύο σπήλαια. Η μικρή είσοδος αποκαλύπτει ένα ιδιαίτερα μεγάλο θόλο που κρύβεται κάτω από τη δολίνη, 20 μέτρα χαμηλότερα. Από εκεί θα συνεχίζουμε να κατηφορίζουμε εκτός σχοινιού αλλά με προσοχή. Μετά από ένα απότομο πέρασμα εισερχόμαστε σε ένα ακόμα μεγάλο θάλαμο που στο δάπεδο υπάρχει μία θερμή λίμνη. Ο θόλος της οροφής εντυπωσιάζει με τους ασβεστολιθικούς δακτύλιους. Όλο το δάπεδο του θαλάμου αποτελείται από γύψο σε αποσύνθεση. Φτάνοντας στη λίμνη υπάρχει συνέχεια προς την πορεία του νερού. Μετά από ένα στενό αγωγό με όμορφο διάκοσμο το νερό συνεχίζει υπογείως και η συνέχεια είναι αδύνατη.

Η είσοδος της Χελώνας

Γεφύρια Ζαγορίου, κυκλική διαδρομή

 Μία κυκλική διαδρομή στο καλοσηματοδοτημένο Ζαγόρι που περνάει από πέντε διάσημα γεφύρια. Τα πέτρινα γεφύρια στο Ζαγόρι χτίστηκαν κυρίως επι Τουρκοκρατίας όταν αυτό άκμαζε. Το κόστος τους ήταν ιδιαίτερα υψηλό για την εποχή αλλά επιφανείς Ζαγορίσιοι έμπορες που κάνανε περιουσία κυρίως στο εξωτερικό χρηματοδοτούσαν συχνά τέτοια έργα. Όλα τους έχουνε βαριά ιστορία, ενώ η περίτεχνη κατασκευή τους τα έκανε αρκετά γερά ώστε να στέκουν περήφανα στις μέρες μας. Εναρμονίζονται πλήρως με το φυσικό τοπίο γεφυρώνοντας ένα δίκτυο μονοπατιών που ενώνει τα πέτρινα χωριά.

Η εκκίνηση της διαδρομής γίνεται έξω από τους Κήπους. Αρχικά μπαίνουμε στο ρέμα Βικάκι για να συναντήσουμε το γεφύρι του Κοντοδήμου ή Λαζαρίδη. Κατόπιν αφήνουμε την κοίτη και ανηφορίζουμε για το Κουκούλι στο οποίο θα φτάσουμε μετά από 2,2 χιλιόμετρα. Βρισκόμαστε στα 880μ υψμ και σύντομα αρχίζουμε να χάνουμε και πάλι υψόμετρο. Μετά από άλλα δύο χιλιόμετρα πέφτουμε στην κοίτη του Βίκου για να προσεγγίσουμε το γεφύρι του Μίσιου. Κατόπιν συνεχίζουμε στην κοίτη μέχρι να ανεβούμε στο δρόμο στο ύψος του διάσημου γεφυριού Νούτσου ή Κόκκορου. Αφού συνεχίσουμε για λίγο στην άσφαλτο θα δούμε στα δεξιά μας το γεφύριι του Καπετάν Αρκούδα, ενώ στα αριστερά θα μπούμε και πάλι σε μονοπάτι. Αυτό μετά από τρία χιλιόμετρα θα μας οδηγήσει στο εντυπωσιακό τρίτοξο γεφύρι με την ονομασία Καλογερικό. Εκεί δίπλα βρίσκονται και οι Κήποι, για να ολοκληρώσουμε τη γύρα μετά από δέκα χιλιόμετρα. Η διαδρομή εδώ.

Γεφύρι Κοντοδήμου ή Λαζαρίδη

Σπήλαιο Νερών, Καστανόφυτο, Καστοριά

 Το σπήλαιο των Νερών είναι από τα μεγαλύτερα της δυτικής Μακεδονίας με μήκος διαδρόμων στα 500 μέτρα περίπου. Πρόκειται για υπόγειο ποτάμι με την κοίτη να παρουσιάζει συχνά εναλλαγές. Έχει επίσης τρεις εισόδους, ενώ τα πετρώματα του ανήκουν στη θαλάσσια γλώσσα που επικάλυψε την περιοχή. Αισθητή είναι και η παρουσία λιγνίτη εντός του σπηλαίου εξαιτίας της ιδιαίτερης γεωλογικής σύστασης και ιστορίας της περιοχής. Βρίσκεται μετά το Καστανόφυτο πολύ κοντά στο δρόμο. Η είσοδός του παρουσιάζει τη μορφή καταβόθρας και μόλις εισέλθουμε σε αυτό συναντάμε την υπόγεια κοίτη. Ακολουθώντας τη φορά του νερού (προς τα αριστερά) βρισκόμαστε σε μεγάλη κοίτη με την οροφή στα 4 μέτρα. Αρκετή ποσότητα άμμου υπάρχει εκατέρωθεν της κοίτης. Επίσης στο δάπεδο συναντάμε συχνά όμορφο διάκοσμο από τις ασβεστιτικές αποθέσεις του τρεχούμενου νερού. Μετά το πρώτο κομμάτι η οροφή χαμηλώνει στο μισό μέτρο και χρειάζεται σύρσιμο για την όδευση. Στη συνέχεια το σπήλαιο ανοίγει και πάλι και δημιουργεί διακλάδωση. Στα δεξιά συνεχίζει για λίγο ακόμα για να καταλήξει σε θάλαμο, όπου τερματίζει. Αριστερά ωστόσο συνεχίζει και μετά από κάποια στενά περάσματα σε κατακριμνήσεις εντοπίζουμε και πάλι την ενεργή κοίτη. Η οροφή χαμηλώνει δυσκολεύοντας την όδευση στο μικρό υπόγειο ποταμό. Το σπήλαιο τερματίζει σε άλλη έξοδο (ή είσοδο). 

Λίμνες Αρβανίτα (Λάκκου), Τύμφη

 Οι λίμνες βρίσκονται στη ΒΑ γωνιά της Τύμφης, ανάμεσα στη βάση των κορυφών Γκούρας και Τσουμάκο. Αποτελούν τα ίχνη μιας μικρής παγετωνικής λεκάνης. Η τερματική μορένα της, δηλαδή το μέγιστο της επέλασης του παγετώνα άφησε ως μάρτυρες μεγάλους λιθώνες περιμετρικά της. Αυτοί εγκλωβίζουν το νερό με αποτέλεσμα να λιμνάζει τους χειμερινούς και ανοιξιάτικους μήνες, ενώ μετά στερεύει. Η πάνω και μικρότερη λίμνη σχηματίζεται ανάλογα τα χιόνια, αν και όχι συχνά. Ονομάζονται και λίμνες Λάκκας. Τα νερά της λίμνης τροφοδοτούνε τον Κρυοπόταμο, με τους καταρράκτες Μπάλτα ντι Στρίγκα. Βρίσκονται πολύ κοντά και στο Γυφτόκαμπο και τον ξενώνα Free inn Zagori.

Ηλιοχώρι - καταρράκτης Μπάλτα ντι Στρίγκα

 Η διαδρομή ξεκινάει από τα 940μ υψόμετρο, χαμηλά στο Ηλιοχώρι. Στην αρχή περπατάμε τα τελευταία τμήματα του χωριού και σύντομα εισερχόμαστε σε ξεκάθαρο καλντερίμι/μονοπάτι που είναι σε πολλά σημεία του διαμορφωμένο με ξύλινα κάγκελα και κάποιες υποδομές. Μετά από 800μ βρίσκουμε το εκκλησάκι του αγίου Αθανάσιου. Ακολουθούν άλλα 500μ κατηφορικής πορείας για να φτάσουμε στους καταρράκτες Μπάλτα ντι Στρίγκα, βλάχικη ονομασία που σημαίνει η λίμνη της κραυγής, παραπέμποντας στο θόρυβο του καταρράκτη. Στο σημείο αυτό βρισκόμαστε στα 730μ υψόμετρο και μπροστά μας ρέει ο Κρυοπόταμος, ο οποίος συλλέγει τα νερά από την ανατολική Τύμφη και συγκεκριμένα από τις κορυφές Τσουμάκο και Γκούρα, καθώς και από τη λίμνη Αρβανίτα. Πνιγμένος σε πλούσια βλάστηση θα ενωθεί με το Ρασενίτη ποταμό και αυτός με τη σειρά του θα τροφοδοτήσει τον Αώο.