Η πρώτη καταγεγραμμένη ανάβαση στην ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου-αλλά και της Ελλάδας- έγινε τον Αύγουστο του 1913 από το Χρήστο Κάκαλο και τους Ελβετούς Frederic Boissonnas και Daniel Baud-Bovy. Ξεκινήσανε πριν να ξημερώσει με άσχημες καιρικές συνθήκες και έπειτα από πολύ κόπο και σκαρφάλωμα ανέβηκαν στην Ταρπηία Πέτρα για να διαπιστώσουν σε ένα άνοιγμα του καιρού ότι υπάρχει ψηλότερη κορυφή. Μετά από την απογοήτευσή τους θα κάνουνε άλλη μία προσπάθεια καταφέρνοντας να πατήσουν τελικά στο Μύτικα, που τότε τον ονόμασαν "Κορυφή Βενιζέλος". Η ανάβαση πρέπει να έγινε από τα Ζωνάρια στον αυχένα Σκάλας-Μύτικα και από εκεί κορυφή.
Τον Ιούλιο του 1920 ο Γ.Κωνσταντάκος θα κάνει την πρώτη μοναχική ανάβαση. Το 1926 θα γίνει η πρώτη διανυκτέρευση στην κορυφή και την ίδια χρονιά οι Άγγλοι αλπινιστές Sleeman, Elmslie, Storr και Ellwood. θα κάνουν την 1η ανάβαση από το λούκι, έχοντας αποτύχει να ανέβουν από το διάσελο της Στριβάδας, κάτι που κατάφερε σόλο ο Νάτσης 4 χρόνια μετά (
Πέρασμα Νάτση). Ο Νάτσης θα είναι παρών και στην 1η χειμερινή ανάβαση στις 20-03-1931.
Το 1934 ο Emilio Comici και η Anna Escher θα χαράξουν την 1η αναρριχητική διαδρομή στη Β-ΒΔ ορθοπλαγιά του Μύτικα, 5ου βαθμού δυσκολίας. Το 1938 οι Avanzo, Mussafia, Trevicini θα ανοίξουν νέα διαδρομή πάλι στη Β-ΒΔ ορθοπλαγιά 4ου βαθμού ξεκινώντας από τη Στριβάδα. Αν και ο Νάτσης είχε σκαρφαλώσει με ξένους νωρίτερα η πρώτη καθαρά ελληνική σχοινοσυντροφιά που θα σκαρφαλώσει στο Μύτικα θα είναι από τους Μιχαηλίδη, Τσαμακίδη, Λιάγκο, Ιδοσίδη το 1954, ο οποίοι θα ανοίξουν νέα διαδρομή στη Β-ΒΔ ορθοπλαγιά, 5ου βαθμού δυσκολίας και μετά από διανυκτέρευση στα μέσα της διαδρομής.
Πηγή ιστορικών στοιχείων το βιβλίο του Ν.Νέζη: Όλυμπος
 |
| Μύτικας από άγιο Αντώνη |
 |
| Η αρχή από το λούκι |
 |
| Κοιτώντας προς τη χαράδρα του Ενιπέα |
