Καταρράκτης Ταξιάρχη, Άνω Βλασία, Αχαΐα

 Ο καταρράκτης βρίσκεται πάνω από το χωριό της Άνω Βλασίας, στα 880 μέτρα υψόμετρο. Το ρέμα εκεί με την ονομασία Λαγκαδιά συλλέγει όλα τα νερά του ΒΑ-Α Ερύμανθου και ότι κατεβάζει η δεύτερη ψηλότερη κορυφή του Ερύμανθου, Μουγγίλα. Τα νερά του ρέματος θα ενωθούν στη συνέχεια με τον ποταμό Σελινούντα. Η πρόσβαση στους δύο καταρράκτες γίνεται άμεσα κατηφορίζοντας μερικά σκαλιά. Το μέρος έχει πλατάνια, σκιά και βάθρες για βουτιά, ενώ και το χωριό της Άνω Βλασίας είναι ιδιαίτερα γραφικό. Τέλος πολύ κοντά στους καταρράκτες βρίσκεται και ένα οριζόντιο σπήλαιο. 

Άποψη του κάτω καταρράκτη

Sulfur cave, Σαραντάπορος ποταμός

 Το σπήλαιο του Θείου είναι από τα εντυπωσιακότερα της περιοχής και με πλούσιο βιολογικό υλικό. Η είσοδος του βρίσκεται στην κοίτη του Σαραντάπορου ποταμού, σε ένα από τα σημεία όπου αυτός στενεύει. Η προσέγγιση του γίνεται αρκετά εύκολα από την Αλβανική μεριά. Ωστοσο όταν ο Σαραντάπορος έχει πολλά νερά χρειάζεται προσοχή σε δύο-τρία περάσματα του. Στην περίπτωση μας οι Ρουμάνοι. Το μήκος των διαδρόμων του είναι 500 μέτρα και εντός κυλάει ένας θερμός ποταμός, μπλε ιαματικού νερού. Να σημειωθεί ότι η είσοδος του βρίσκεται σε Ελληνικό έδαφος, αλλά με βάση τα σύνορα και την όδευση του σπηλαίου αυτό περνάει υπογείως σε Αλβανικό έδαφος. Μάλιστα στο σημείο των “υπόγειων συνόρων” Τσέχοι σπηλαιολόγοι τοποθέτησαν σχετικό ταμπελάκι. Η περιοχή παρουσιάζει πληθώρα θερμών πηγών και το Sulfur cave δε στερείται από αυτές. Λίγο μετά την είσοδο υπάρχει υποτυπώδης φράγμα που μαρτυράει εργασίες στο παρελθόν, μάλλον για εξόρυξη θείου. Το σπήλαιο παρουσιάζει μεγάλους θαλάμους, αρκετή συγκέντρωση γύψου, καθώς και εντυπωσιακούς κρυστάλλους από αυτόν. Οι οροφές συχνά παρουσιάζουν ιδιαίτερα μοτίβα από τη διάβρωση που προκαλεί το υδρόθειο στον ασβεστόλιθο. Επίσης υπάρχει έντονο βιολογικό ενδιαφέρον με οχτώ είδη πανίδας και μία εντυπωσιακή αποικία από αράχνες. Προς το τέλος του σπηλαίου σε ένα παρακλάδι του κεντρικού αγωγού θερμές πηγές δημιουργούν μία υπόγεια λίμνη με την ονομασία Blue Eye. Αυξημένες τιμές υδρόθειου προκαλούν δυσφορία στην αναπνοή όσο περισσότερο την πλησιάζουμε. Μέλη του Πρωτέα εξερεύνησαν το ιδιαίτερο αυτό σπήλαιο το Μάρτη του 2025.

Turtle cave, Σαραντάπορος, Ήπειρος

 Το Turtle cave είναι βάραθρο που βρίσκεται στην περιοχή του Σαραντάπορου ποταμού στα σύνορα Ελλάδας-Αλβανίας. Για να το προσεγγίσουμε θα χρειαστεί πεζοπορία προς την κορυφής της καρστικοποιημένης ράχης. Ανηφορίζουμε ήπια σε ξεκάθαρο μονοπάτι και μετά 30 λεπτά θα αντικρίσουμε την εντυπωσιακή δολίνη. Μάλιστα πέρα από το  βάραθρο της Χελώνας μέσα στη δολίνη υπάρχουν ακόμα άλλα δύο σπήλαια. Η μικρή είσοδος αποκαλύπτει ένα ιδιαίτερα μεγάλο θόλο που κρύβεται κάτω από τη δολίνη, 20 μέτρα χαμηλότερα. Από εκεί θα συνεχίζουμε να κατηφορίζουμε εκτός σχοινιού αλλά με προσοχή. Μετά από ένα απότομο πέρασμα εισερχόμαστε σε ένα ακόμα μεγάλο θάλαμο που στο δάπεδο υπάρχει μία θερμή λίμνη. Ο θόλος της οροφής εντυπωσιάζει με τους ασβεστολιθικούς δακτύλιους. Όλο το δάπεδο του θαλάμου αποτελείται από γύψο σε αποσύνθεση. Φτάνοντας στη λίμνη υπάρχει συνέχεια προς την πορεία του νερού. Μετά από ένα στενό αγωγό με όμορφο διάκοσμο το νερό συνεχίζει υπογείως και η συνέχεια είναι αδύνατη.

Η είσοδος της Χελώνας

Γεφύρια Ζαγορίου, κυκλική διαδρομή

 Μία κυκλική διαδρομή στο καλοσηματοδοτημένο Ζαγόρι που περνάει από πέντε διάσημα γεφύρια. Τα πέτρινα γεφύρια στο Ζαγόρι χτίστηκαν κυρίως επι Τουρκοκρατίας όταν αυτό άκμαζε. Το κόστος τους ήταν ιδιαίτερα υψηλό για την εποχή αλλά επιφανείς Ζαγορίσιοι έμπορες που κάνανε περιουσία κυρίως στο εξωτερικό χρηματοδοτούσαν συχνά τέτοια έργα. Όλα τους έχουνε βαριά ιστορία, ενώ η περίτεχνη κατασκευή τους τα έκανε αρκετά γερά ώστε να στέκουν περήφανα στις μέρες μας. Εναρμονίζονται πλήρως με το φυσικό τοπίο γεφυρώνοντας ένα δίκτυο μονοπατιών που ενώνει τα πέτρινα χωριά.

Η εκκίνηση της διαδρομής γίνεται έξω από τους Κήπους. Αρχικά μπαίνουμε στο ρέμα Βικάκι για να συναντήσουμε το γεφύρι του Κοντοδήμου ή Λαζαρίδη. Κατόπιν αφήνουμε την κοίτη και ανηφορίζουμε για το Κουκούλι στο οποίο θα φτάσουμε μετά από 2,2 χιλιόμετρα. Βρισκόμαστε στα 880μ υψμ και σύντομα αρχίζουμε να χάνουμε και πάλι υψόμετρο. Μετά από άλλα δύο χιλιόμετρα πέφτουμε στην κοίτη του Βίκου για να προσεγγίσουμε το γεφύρι του Μίσιου. Κατόπιν συνεχίζουμε στην κοίτη μέχρι να ανεβούμε στο δρόμο στο ύψος του διάσημου γεφυριού Νούτσου ή Κόκκορου. Αφού συνεχίσουμε για λίγο στην άσφαλτο θα δούμε στα δεξιά μας το γεφύριι του Καπετάν Αρκούδα, ενώ στα αριστερά θα μπούμε και πάλι σε μονοπάτι. Αυτό μετά από τρία χιλιόμετρα θα μας οδηγήσει στο εντυπωσιακό τρίτοξο γεφύρι με την ονομασία Καλογερικό. Εκεί δίπλα βρίσκονται και οι Κήποι, για να ολοκληρώσουμε τη γύρα μετά από δέκα χιλιόμετρα. Η διαδρομή εδώ.

Γεφύρι Κοντοδήμου ή Λαζαρίδη

Σπήλαιο Νερών, Καστανόφυτο, Καστοριά

 Το σπήλαιο των Νερών είναι από τα μεγαλύτερα της δυτικής Μακεδονίας με μήκος διαδρόμων στα 500 μέτρα περίπου. Πρόκειται για υπόγειο ποτάμι με την κοίτη να παρουσιάζει συχνά εναλλαγές. Έχει επίσης τρεις εισόδους, ενώ τα πετρώματα του ανήκουν στη θαλάσσια γλώσσα που επικάλυψε την περιοχή. Αισθητή είναι και η παρουσία λιγνίτη εντός του σπηλαίου εξαιτίας της ιδιαίτερης γεωλογικής σύστασης και ιστορίας της περιοχής. Βρίσκεται μετά το Καστανόφυτο πολύ κοντά στο δρόμο. Η είσοδός του παρουσιάζει τη μορφή καταβόθρας και μόλις εισέλθουμε σε αυτό συναντάμε την υπόγεια κοίτη. Ακολουθώντας τη φορά του νερού (προς τα αριστερά) βρισκόμαστε σε μεγάλη κοίτη με την οροφή στα 4 μέτρα. Αρκετή ποσότητα άμμου υπάρχει εκατέρωθεν της κοίτης. Επίσης στο δάπεδο συναντάμε συχνά όμορφο διάκοσμο από τις ασβεστιτικές αποθέσεις του τρεχούμενου νερού. Μετά το πρώτο κομμάτι η οροφή χαμηλώνει στο μισό μέτρο και χρειάζεται σύρσιμο για την όδευση. Στη συνέχεια το σπήλαιο ανοίγει και πάλι και δημιουργεί διακλάδωση. Στα δεξιά συνεχίζει για λίγο ακόμα για να καταλήξει σε θάλαμο, όπου τερματίζει. Αριστερά ωστόσο συνεχίζει και μετά από κάποια στενά περάσματα σε κατακριμνήσεις εντοπίζουμε και πάλι την ενεργή κοίτη. Η οροφή χαμηλώνει δυσκολεύοντας την όδευση στο μικρό υπόγειο ποταμό. Το σπήλαιο τερματίζει σε άλλη έξοδο (ή είσοδο).