Μενοίκιο 1.963μ.

Νότια απόληξη του Όρβηλου και των ορέων της Βροντούς. Βρίσκεται μεταξύ των νομών Δράμας και Σερρών. Αναφέρθηκε για πρώτη φορά ως Μενοίκιο όρος τον 14ο αιώνα. Αρκετοί φυσιολάτρες και άλλες ομάδες επισκεπτών συναντώνται στην ορεινή περιοχή του όρους Μενοικίου που χαρακτηρίζεται από έντονο ανάγλυφο, ποικιλομορφία και υψηλή αισθητική τοπίων, χαραδρώσεις και ορθοπλαγιές, αλπικές εκτάσεις και ιδιαίτερα γεωμορφολογικά γνωρίσματα. Η πλούσια πανίδα κατατάσσει το Μενοίκιο στις πιο σημαντικές ορεινές περιοχές της Κεντρικής Μακεδονίας.
Η διαδρομή των "Μπαμπόγερων Νο 1" ανοίχτηκε στις 23/3/2003 από τους Γρ. Λύγκουρα - Χρ. Γκαϊζατζή - Γ. Μηλιατζίδη. Το όνομά της το πήρε από τους ανοίξαντες οι οποίοι είχαν μέσο όρο ηλικίας 44,7 χρόνια!Λίγο πιο πάνω από το λούκι των Μπαμπόγερων και συγκεκριμένα 2 ώρες από την ποτίστρα της Γκόζιανης, οι Γεώργιος Κ. και Σάκης Γ. άνοιξαν νέα διαδρομή και της έδωσαν τίτλο το λούκι των ''Μπαμπόνεων''. Η διαδρομή ανοίχτηκε στις 15/3/2014. Τις εξόδους από τα 2 λούκια μπορείτε να τις δείτε στις παρακάτω φωτογραφίες!!

Σπήλαιο Ασκητότρυπας, Παγγαίο

Το σπήλαιο προσεγγίζεται μετά από μία ώρα και 45 λεπτά πεζοπορίας από τη μονή Εικοσιφοίνησσας. Η διαδρομή γίνεται πάνω στο Ο4, εθνικό ορειβατικό μονοπάτι και η Ασκητότρυπα βρίσκεται σε αυτό στα 1150μ. Μετά τον πρώτο θάλαμο όπου εισέρχεται φως, συνεχίζουμε σε άλλους τρεις θαλάμους με όμορφο διάκοσμο, μία κολώνα 4 μέτρων και αρκετές κουρτίνες, σταλαγμίτες, σταλακτίτες. Στο τέλος της κύριας όδευσης συναντάμε κατηφορικό διάδρομο. Εκεί υπάρχει στενό πέρασμα-διάκλαση που μας οδηγεί με δυσκολία σε μικρή τρύπα και αυτή μετά από τρία μέτρα βγάζει σε εντυπωσιακό θάλαμο μεγάλων διαστάσεων με διάκοσμο παντού. Στην οροφή υπήρχε ποικιλία σταλακτιτών, στα τοιχώματα μεγάλες κουρτίνες και ρεόλιθο, ενώ ακόμα και το δάπεδο έχει πλούσιο διάκοσμο και ρεόλιθο. Πιθανό να χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν και σαν καταφύγιο, ενώ είναι γραμμένο σε πολλά σημεία και σε διαφορετικές χρονικές περιόδους. Το σπήλαιο επισκέφτηκαν μέλη του Πρωτέα σε συνεργασία με το Green Oliver το Μάη του 2018.

Διάκοσμος παντού στον τελευταίο θάλαμο

στενό πέρασμα για το 2ο θάλαμο

κοιτώντας προς την έξοδο

Αγωγός Βαϊνάκι, Σπήλαιο Γρεβενών

Πρόκειται για διαμπερές σπήλαιο-αγωγό πάνω από το γεφύρι της Πορτίτσας, πολύ κοντά στο χωριό Σπήλαιο. Έχει μήκος 7 μέτρα και στη δυτική είσοδό του βλέπουμε απέναντι στον ίδιο ύψος αγωγό αγνώστου μήκους. Η ονομασία του προέρχεται από το βαρέλι που βάζανε κρασί και λεγότανε Βαϊνάς, λόγω της κυκλικής διατομής του. Οι γλυφές στα τοιχώματα από το Βαϊνάκι καθώς και η διατομή του αγωγού μαρτυρούν οτι κάποτε κυλούσε νερό εντός του ασβεστόλιθου, το οποίο με τον καιρό σμίλεψε. Έπειτα από τεκτονικές διεργασίες ο ασβεστολιθικός βράχος άνοιξε στα δύο αποκαλύπτοντας τον υπόγειο αγωγό και χωρίζοντας τον σε δύο μέρη. Το διαμπερές Βαινάκι δίνει ωραία θέα στη χαράδρα της Πορτίτσας. Τον αγωγό εντόπισαν και εξερεύνησαν μέλη του Πρωτέα στην εξερευνητική αποστολή που έγινε τoν Απρίλη του 2018.

Βαινάκι από απέναντι

η ανατολικη έξοδος στο βάθος

Κατ. Μελισσουργών - Κατ. Πραμάντων, Τζουμέρκα, Πίνδος

Το μοναπάτι ενώνει τα δύο καταφύγια σε 50 λεπτά περίπου μέσα από όμορφο ελατόδασος. Κινείται στη ΒΑ πλευρά των Τζουμέρκων και κατά σημεία έχουμε θέα στην Κακαρδίτσα, στο Μελισσουργιώτικο ρέμα, σε Κρυάκουρα και φυσικά στα χωριά Πράμαντα, Τσόπελα και Μελισσουργούς. Επίσης μετά από 20 λεπτά από το καταφύγιο των Μελισσουργών έχουμε θέα σε έναν από τους εντυπωσιακότερους καταρράκτες της Ελλάδας: Τον καταρράκτη του Κεφαλόβρυσου, συνολικού ύψους 350 μέτρων. Λεπτομέρειες της διαδρομής εδώ.

ο καταρράκτης του Κεφαλόβρυσου και ένας ακόμα παγωμένοι

ματιά προς Κρυάκουρα και αυχένα Μελισσουργών

Μονή Εικοσιφοίνισσας - Σπήλαιο Ασκητότρυπας, Παγγαίο

Αφετηρία είναι το ιστορικό γυναικείο μοναστήρι της Εικοσιφοίνισσας, χτισμένο το 450 μ.Χ. σε υψόμετρο 550 μέτρων. Το μονοπατι ξεκινάει με ήπια ανηφόρα παρακάμπτοντας το δρόμο. Αφού προσπεράσουμε αρκετά καγκέλια θα μπούμε σε ελατόδασος με την κλίση να μεγαλώνει. Βρισκόμαστε κάτω από τον ίσκιο πυκνού δάσους από έλατα που οδηγεί μετά από 20 λεπτά βαδίσματος (στα 950 μέτρα) σε έναν φαρδύ αυχένα, το "Kεντίκι". Από τον αυχένα μπορούμε  να διακρίνουμε τη Νικήσιανη και το μοναστήρι του Αγ. Δημητρίου. Το μονοπάτι, μετά τον αυχένα, ξαναχώνεται στο δάσος ακολουθώντας την απότομη κόψη και συναντά ένα μπαλκόνι μετά από 10 λεπτά και ένα δεύτερο μετά από άλλα 15 λεπτά στα 1000 και 1100 μέτρα αντίστοιχα, όπου μπορεί κανείς να απολαύσει τη θέα προς τον κάμπο των Φιλίππων και τη Νικήσιανη. Στο δεύτερο μπαλκόνι φαίνονται για πρώτη φορά και οι κορυφές του βουνού. Στη συνέχεια, ο δρόμος ανηφορίζει για λίγο και κατόπιν αρχίζει μια τραβέρσα  που εκτείνεται αρκετά, χωρίς  να κερδίζει ιδιαίτερο ύψος. Το χειμώνα, στο σημείο όπου ξεκινά η τραβέρσα, οι γυμνοί κορμοί των δέντρων επιτρέπουν στους βράχινους όγκους να διαγράφονται στο βάθος, αποκαλύπτοντας έτσι ένα μεγαλόπρεπο και επιβλητικό τοπίο. Τους μήνες όμως που τα δέντρα έχουν το φύλλωμά τους, η διαδρομή γίνεται μέσα σ' ένα καταπράσινο  δάσος οξυάς. Κάπου εκεί υπάρχει και η την Ασκητότρυπα, που βρίσκεται στα δεξιά του, δεκαπέντε  λεπτά μετά το δεύτερο μπαλκόνι, στα 1150 μέτρα. Το σπήλαιο υπήρξε καταφύγιο ασκητών.Περισσότερα για το σπήλαιο εδώ. Κομμάτια της περιγραφής υπάρχουν και εδώ