Το υπόγειο ποτάμι του Αγγίτη βρίσκεται στη Δράμα και είναι ο μεγαλύτερος σε μήκος αγωγός στην Ελλάδα και ίσως στην Ευρώπη. Το σπήλαιο άνοιξε τις πόρτες του για το κοινό το 2000, ενώ η τουριστική διαδρομή περιλαμβάνει τα πρώτα 480μ. Τους μήνες της άνοιξης είναι πλημμυρισμένο και μη επισκέψιμο, αφού η στάθμη του νερού ξεπερνάει το διάδρομο..
Περιγραφή τουριστικής διαδρομής (0-480μ): Η είσοδος στο σπήλαιο γίνεται από τεχνητή σήραγγα που διανοίχτηκε το 1980. Η πρώτη αίθουσα ονομάζεται "Μεγάλη αίθουσα Ι" και έχει μήκος 35μ πλάτος 35μ και ύψος 6μ. Στο βόρειο τμήμα της υπάρχει μία τυφλή καπνοδόχος 15μ. Η αίθουσα περιλαμβάνει εντυπωσιακό διάκοσμο, κυρίως σταλακτιτικό. Η ύπαρξη νερού στο δάπεδο δεν αφήνει τη δημιουργία σταλαγμιτών παρά μόνο σε σημεία που το έδαφος είναι μονίμως στεγνό, πράγμα σπάνιο. Το σπήλαιο συνεχίζει με αίθουσα 5-6 μέτρα πλάτος, 25 μέτρα μήκος και 8μ ύψος. Το μήκος του διαδρόμου είναι 350μ ο οποίος σε μερικά σημεία στηρίζεται σε πασσάλους φτάνουν τα 10μ βάθος. Το 1ο κομμάτι τελειώνει σε σιφώνι μήκους 10 μέτρων (σιφώνι 2 ή σιφώνι Νίκος) που διανοίχτηκε το 1981 και είναι προσπελάσιμο τους καλοκαιρινούς μήνες. Έπειτα ξεκινάει το
2ο κομμάτι
Ιστορικό εξερεύνησης: Το 1978 ο Γ. Αβαγιανός μαζί με το Γάλλο R. Pascal περάσανε το σιφώνι της εισόδου, μήκους 70 μέτρων, για να αρχίσουν να ανακαλύπτουν τον εντυπωσιακό υπόγειο αγωγό. Αργότερα διανοίχτηκε τούνελ προκειμένου να παρακαμφθεί το πλημμυρισμένο κομμάτι και να αξιοποιηθεί τουριστικά το σπήλαιο.
Επίσης σε όλο το δάπεδο της σπηλιάς υπήρχαν συσσωρευμένες τεράστιες ποσότητες άμμου με πάχος άνω των 5 μέτρων εξαιτίας ενός φράγματος που υπήρχε στην έξοδο της πηγής, το οποίο δεν άφηνε το σπήλαιο να αδειάσει από τα ιζήματα. Μόλις γκρεμίστηκε το φράγμα το ποτάμι άρχισε να αποβάλει τα συσσωρευμένα ιζήματα και η στάθμη του δαπέδου να πέφτει. Σταλακτίτες που ήτανε βυθισμένοι αποκαλύφθηκαν και ο αγωγός του σπηλαίου μεγάλωσε. Στο τουριστικό κομμάτι η άμμος έπεσε 2 μέτρα, ενώ βοήθησε στο να γίνουν ευκολότερα προσπελάσιμα τα σιφώνια.
Στο σπήλαιο εντοπίστηκαν επίσης λείψανα κατοίκησης που ανάγονται στην 4η χιλιετία (τέλη Νεολιθικής περιόδου) και απ' ότι φαίνεται οι επισκέψεις στο σπήλαιο συνεχίστηκαν και μεταγενέστερες εποχές, ωστόσο ήτανε πάντα περιστασιακές και σύντομες.
 |
| μικρή ακτή στο μέσο της διαδρομής |
 |
αριστερά ο διάδρομος
|
 |
| Φαίνεται που έφτανε η στάθμη του νερού παλιότερα |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου